Wat willen we eigenlijk? Is het mogelijk om gezond 120 jaar oud te worden? Is een gezonde oude dag te koop?
Door steeds betere levensomstandigheden en goede zorg worden mensen in rijke landen ouder, maar waar ligt te grens? Normale veroudering is op den duur toch niet te voorkomen. In 2004 zond de BBC een documentaire uit waarin verschillende deskundigen aan het woord kwamen. Een van hen meende dat mensen door gebruik van een zevental hormonen veel ouder zouden kunnen worden. Hij schrok er zelfs niet voor terug de term ‘het eeuwige leven’ te gebruiken. In die mix van medicijnen zaten onder andere groeihormoon en het mannelijk geslachtshormoon testosteron.
De voorstanders van een dergelijke aanpak baseren zich op de theorie van de telomeren. Dat zijn bepaalde uitstulpsels aan het einde van chromosomen. Naarmate men ouder wordt zijn er steeds minder van. Die telomeren zouden echter een belangrijke rol spelen bij de celdeling. Veroudering zou volgens die theorie te voorkomen zijn met het in stand houden met voldoende telomeren op de uiteinden van chromosomen. En die hormonen zouden daar juist voor kunnen zorgen. Het is echter een theorie en niet een wetenschappelijk bewezen feit. Er zijn heel wat deskundigen die aan de juistheid van de theorie twijfelen. En stel dat de theorie juist is, dan weten we nog altijd niet wat de gevolgen zijn van het gebruik van die medicijnen.
Een aantal mensen (zowel verkopers van medicijnen, artsen als patiënten) heeft geen zin op uiteindelijke bewijzen te wachten. Groeihormoon is een interessant hormoon waarvan menigeen veel verwacht. Officieel is het goedgekeurd voor gebruik bij kinderen die een gebrek aan groeihormoon hebben, achterblijvende groei door een nierstoornis, bepaalde chromosoomafwijkingen (zoals het syndroom van Turner en het Prader-Willi syndroom) en kinderen die extreem achterblijven in groei. Volwassenen gebruiken soms groeihormoon als ze aids hebben en daardoor een aandoening van de pijnappelklier (de klier die groeihormoon maakt) krijgen. Daarnaast zijn er veel andere toepassingen denkbaar, maar die zijn stuk voor stuk niet goedgekeurd. Bovendien verschilt het vaak nog eens per land. Groeihormoon veroorzaakt bijwerkingen zoals diabetes, gewrichts- en spierpijn en verhoogde bloeddruk. Je vraagt je af waarom mensen zich in priv�-klinieken laten behandelen met dergelijke medicijnen, waarvan de afweging tussen voor- en nadelen nog niet goed te maken is.
Een andere lucratieve handel is het gebruik van testosteron. Ook daarvan is er een groeiend gebruik te zien in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. Nederlanders die het gebruiken willen moeten daar naartoe of naar Duitsland. Gebruik van testosteron kan echter sluimerende prostaatkanker aanwakkeren. In de Verenigde Staten loopt een onderzoek om naar de risico’s te kijken.
Als geneesmiddelen werken hebben ze ook altijd bijwerkingen. Dat is een wetmatigheid in de geneeskunde. Geneesmiddelenautoriteiten hebben als taak een balans te maken en te zien of de voordelen wel opwegen tegen de nadelen. Via internet of klinieken in het buitenland is het mogelijk om toch aan die middelen te komen. Mensen moeten voor zichzelf vast stellen of ze het risico willen nemen medicijnen te gebruiken waarvan de veiligheid niet vast staat.